يار بر روی لبم جام عسل ميريزد /از صدای قدمش شعر و غزل ميريزد

نام او عقده گشای دل ديوانه ی ماست /خود جبريل اسير دَم مستانه ی ماست

علت مستیِ ما نام رقيه خاتون /دختر حضرت ارباب الفبای جنون

هر چه دارم ز کرامات همين شه بانوست /پای نامش بدهم جانِ خودم اين نيکوست

برود منکر او چشم خودش باز کند /که چو مريم به کنيزي درش ناز کند

يک نخ چادر او حبل متين است و صراط /راه بي راهه مرو،نام رقيه است حيات

سائل درگه او منتخب عباس است /و يقين حضرت سردار به او حساس است

تخت فرماندهيش دوش علمدار حرم /خاک پایِ  قدم نوکر او تاج سرم

تا ابد سائل درگاه و درش مي مانم /شادی قلب حسين ز دخترش مي خوانم

بگذار آدميان سرخوش دنيا باشند /يا که در دام رخِ حوریِ عقبا باشند

من به سگ بودن درگاه شما مفتخرم /جنت و دلخوشيم گوشه ی ايوانِ حرم

حرمت روزی ما کن ،به دلم عشقِ ظهور /عمه ی حضرت مهدی، باعث خير و سرور